تکنولوژی بازسازی سینه بعد از سرطان سینه

بسیاری از زنانی که تحت جراحی ماستکتومی – جراحی برای برداشتن کل سینه برای درمان یا پیشگیری از سرطان سینه – می توانند از تکنولوژی بازسازی سینه بعد از سرطان سینه با پروتز سینه، برای بازسازی پستان از دست رفته خود اقدام نمایند.

زنانی که تصمیم می گیرند سینه از دست رفته خود را بازسازی نمایند، گزینه های متعددی را در اختیار دارند. سینه ها با استفاده از پروتز ها ( سالین یا سیلیکون ) قابل بازسازی می باشند. همچنین می توان آنها را با استفاده از بافت خودی ( یعنی بافت گرفته شده از جای دیگری از بدن )، بازسازی نمود. برخی اوقات، هر دو تکنیک استفاده از ایمپلنت و بافت خودی، برای بازسازی سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.

 جراحی برای بازسازی سینه ها را می توان در زمان ماستکتومی ( که بازسازی فوری نامیده می شود )، انجام داده یا بعد از بهبود یافتن برش های ماستکتومی و تکمیل درمان سرطان سینه ( که بازسازی تاخیری نامیده می شود) به انجام رساند. بازسازی تاخیری می تواند ماه ها یا حتی سال ها بعد از ماستکتومی انجام گیرد.

در مرحله نهایی بازسازی سینه، هاله و نوک سینه در صورت حفظ نشدن در طول ماستکتومی، در سینه بازسازی شده خلق می شود.

گاهی اوقات جراحی بازسازی سینه شامل جراحی بر روی سینه دیگر، با هدف یک اندازه و یک شکل نمودن هر دو سینه می باشد.

با توجه به گسترده بودن این روند جراحی، سوالات بسیاری وجود دارد که باید قبل از پا گذاشتن به مرحله اقدام، به پاسخ صحیح آنها دست پیدا کنید. داشتن اطلاعات هرچه جامع تر در این خصوص، می تواند ضریب موفقیت شما را در این مسیر بالاتر ببرد. شاید این نگرانی در شما ایجاد شود که با توجه به حساس بودن این روند، چگونه می توانید از یک منبع معتبر که تمام اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار دهد، بهره مند شوید. پاسخ سوال شما، نزد ما است. تیم راز جراحی با به کار بستن تلاش خود در مسیر جمع آوری یک پکیج کامل و جامع از اطلاعات مورد نیاز در این زمینه، دغدغه شما را در این خصوص رفع کرده و مسیر را برای شما هموار نموده است. اکنون با مطالعه این مقاله که در قالب طرح سوال و پاسخ هریک از این سوالات به صورت جامع و مجزا، تدوین شده است، در انتهای مقاله هیچ سوال بدون پاسخی در ذهن شما وجود نخواهد داشت.

جراح چگونه پروتز ها را برای بازسازی سینه زنان مورد استفاده قرار می دهد؟

ایمپلنت ها در زیر پوست یا ماهیچه قفسه سینه بعد از ماستکتومی قرار داده می شوند. بیشتر ماستکتومی ها با استفاده از تکنیکی به نام اسکین- اسپارینگ انجام می شوند که در آن، بخش عمده پوست سینه برای استفاده در بازسازی سینه، حفظ می شود.

پروتز سینه معمولاً به عنوان بخشی از یک روند دو مرحله ای، در محل مناسب قرار داده می شوند.

در مرحله نخست، جراح ابزاری به نام بازکننده یا گشاد کننده بافت را در زیر پوست باقی مانده بعد از جراحی ماستکتومی، یا در زیر ماهیچه قفسه سینه قرار می دهد. این گشاد کننده به آرامی با سالین ( محلول آب و نمک ) در طول ویزیت های دوره ای بعد از جراحی، پر می شود.

در مرحله دوم، بعد از به آرامش و تسکین رسیدن بافت قفسه سینه و بهبود یافتن آن به میزان کافی، ابزار گشاد کننده برداشته شده و ایمپلنت به جای آن قرار داده می شود.

بافت قفسه سینه معمولاً دو تا شش ماه بعد از ماستکتومی برای جایگذاری ایمپلنت، آماده می باشد.

در برخی موارد، ایمپلنت را می توان در طول همان جراحی ماستکتومی، در سینه قرار داد. در این حالت، به استفاده از گشاد کننده بافت برای آماده نمودن سینه جهت جایگذاری ایمپلنت، مورد نیاز نمی باشد.

جراحان به میزان رو به رشدی، در حال استفاده از ماده ای به نام ماتریس پوستی غیر یاخته ای بعنوان نوعی اسلینگ برای پشتیبانی از گشاد کننده بافت و ایمپلنت ها می باشند. ماتریس پوستی غیر یاخته ای، یک نوع توری یا شبکه می باشد که از پوست انسان یا خوک ساخته شده است. این پوست برای از بین بردن کلیه سلول ها و حذف خطرات برگشت و عفونت، استریل و فرآوری شده است.

بازسازی سینه با پروتز سینه

عوارض جانبی احتمالی

• عفونت
• تجمع مایعات شفاف که باعث ایجاد توده یا برآمدگی ( سروما ) در سینه بازسازی شده می شود.
• تشکیل استخر خون ( هماتوم ) در سینه بازسازی شده
• تشکیل لخته خون
• شکستگی ایمپلنت
• ترکیدگی ایمپلنت ( ایمپلنت می شکند و سالین یا سیلیکون در بافت اطراف نشت می کند )
• چاقی، دیابت و سیگار کشیدن، خطر نرخ بروز مشکلات و عوارض جانبی را افزایش می دهد
• خطر افزایش یافته توسعه شکل نادری از سرطان سیستم ایمنی به نام آناپلاستیک لیمفوم سلولی بزرگ

ملاحظات دیگر:

• استفاده از پروتز، برای بیمارانی که قبلاً تحت پرتو درمانی درقفسه سینه قرار گرفته اند، گزینه مناسبی محسوب نمی شود.
• برای زنان دارای سینه های بسیار بزرگ کفایت نمی کند.
• در تمام طول عمر، ماندگار نمی باشد. هر قدر مدت قرار داشتن ایمپلنت در بدن زنان بیشتر باشد، احتمال بروز مشکلات و نیاز به خارج نمودن یا تعویض آنها نیز بیشتر خواهد بود.
• ایمپلنت های سیلیکون در زمان لمس کردن، در مقایسه با ایمپلنت های سالین، طبیعی تر به نظر می رسند.
• سازمان غذا و دارو توصیه می کند که زنان دارای ایمپلنت های سیلیکون تحت غربالگری دوره ای MRI بمنظور شناسایی ترکیدگی بی صدا ایمپلنت های خود قرار گیرند.

چه فاکتورهایی بر روی انتخاب روش بازسازی سینه تاثیر می گذارد؟

فاکتورهای متعددی می تواند نوع جراحی بازسازی سینه انتخاب شده از سوی زنان را تحت تاثیر قرار دهد. این فاکتورها شامل اندازه و شکل سینه نیازمند به بازسازی، سن زن، و سلامت او، سابقه جراحی های قبلی او، فاکتورهای خطر جراحی از قبیل سابقه ایتعمال سیگار و چاقی، و موجود بودن بافت خودی و موقعیت تومور در سینه، می باشند. زنانی که دارای سابقه جراحی شکم می باشند، داوطلب خوبی برای برداشت فلپ از ناحیه شکم نمی باشند.

جراحان چگونه از بافت بدن خود زن برای بازسازی سینه استفاده می کنند؟

در بازسازی بافت خودی، یک قطعه بافت حاوی پوست، چربی، رگ های خونی و گاهی اوقات ماهیچه از جای دیگری از بدن زن گرفته شده و برای بازسازی سینه مورد استفاده قرار می گیرد. این تکه بافت، فلپ نامیده می شود.

محل های مختلفی در بدن می تواند فلپ ها را برای بازسازی سینه، تهیه نماید. فلپ های استفاده شده برای بازسازی سینه، اغلب از شکم یا کمر گرفته می شوند. البته می توان آنها را از ران ها یا باسن نیز تهیه نمود.

بر حسب منبع تهیه، فلپ ها در دو نوع آزاد و پایه دار، موجود می باشند.

در فلپ های پایه دار، بافت و رگ های خونی متصل به آن، با یکدیگر از بدن به ناحیه سینه انتقال داده می شوند. از آنجایی که منبع خون بافت برای بازسازی، دست نخورده باقی می ماند، متصل نمودن رگ های خونی در این تکنیک، مورد نیاز نمی باشد.

در فلپ های آزاد، بافت از منبع خون جدا می شود. این بافت در زمان انتقال به سینه، باید با استفاده از یک تکنیک به نام میکروسرجری، به عروق خونی جدید در ناحیه سینه متصل شود. به این ترتیب، یک منبع خون برای سینه بازسازی شده، فراهم می شود.

 منبع: تکنولوژی بازسازی سینه بعد از سرطان سینه